Å vera tilstades..

Det er travelt, og utfordrande, og kjekt å ha ungar.

Det er morsomt, det er stressande, det er vanskelig.

Eg og eldstejenta er for tida i ein periode som er veldig energikrevande...

eller eg har tenkt at me er i ein slik periode.

Men så satte eg meg ned og skikkeleg tenkte over korleis me har det.

Og fann vel egentlig ut at det er stressande pga at eg bruker opp energien min på jobb,

og når eg kjem heim trur eg at eg kan slappa av og vera fråverande.

Men det resulterer i søskenkrangling, hyling, grining, sure kommentarar og kjefting.

 

Så nå har eg bestemt meg for å vera nærverande og forberedt dei få timane eg ser ungane på ettermiddagane.

Så ein kveld ordna eg klart til piknik inni teltet på kvelden, slik at ungane har noko å gjera medan eg lage middag. Eller det er ein plass me kan leika saman etter middag ein dag.

Eg har óg tenkt på aktivitetar me kan gjera saman, oss jentene, som å gå på jentetur, på biblioteket, eller som ein dag denne veka når me tok ein tur rundt huset og plukka blomar...og så la me dei under her..:

Resultat kjem om nokre veker...

Eller me kan perla sommarfuglar(eller anna spennande eg finn på pinterest) saman...

Og heldigvis har me kjekke naboar,venner og familie som likar å vera saman med oss :)

Så nå håpar eg å få orden på kvardagane våre...og kanskje ferien ikkje blir så verst heller :)

Lure av og til på om andre har det slik, eller er det berre eg/me som er "håplause" foreldre..?

Ha ein flott dag vidare!